Wraz z upływem lat funkcjonowania szkoły, coraz więcej uczniów dojeżdżało na zajęcia z okolicznych wiosek. Ze względu na problemy komunikacyjne zasadne było utworzenie dla tych uczniów internatu. Już w latach 1949-1951 placówka funkcjonowała w parterowej części budynku od ulicy Prądzyńskiego , było w nim około 70 miejsc. Warunki były spartańskie, a wodę do celów higienicznych czerpano ze studni usytuowanej na dziedzińcu szkolnym. Sytuacja lokalowa uległa poprawie, kiedy szkole przekazano dwa poniemieckie budynki przy ulicy Parkowej. Zostały one połączone częścią środkową mieszczącą kuchnię, stołówkę i pokoje dla pracowników administracji, a na piętrze znajdowały się 2 świetlice. Z czasem placówka była przewidziana na 170 miejsc, a warunki znacznie się poprawiły. Była już kanalizacja, ciepła woda, w piwnicy funkcjonowała łaźnia. Duże zapotrzebowanie na miejsca powodowało nadmierne zagęszczenie ( uczniowie spali na łóżkach piętrowych). Bywały lata, kiedy w internacie mieszkało 300 wychowanków. Byli to przede wszystkim uczniowie naszej szkoły, ale także I LO i szkoły zawodowej w Wojciechowicach.
W połowie lat 80- tych Dyrekcja Szkoły podjęła próbę modernizacji i przebudowy starej części internatu. Był to stosunkowo długotrwały proces, ale ostatecznie w roku szkolnym 2007/2008 młodzież zamieszkała w wyremontowanej, starej części placówki.

Tekst: Małgorzata Murawska
Foto: Anna Dudkowska