07-410 Ostrołęka
11 Listopada 20

Akredytacja ERASMUS+

Realizacja akredytowanego projektu w ramach programu Erasmus+

Czytaj więcej...

Rekrutacja 2024/2025

Technik Teleinformatyk to więcej niż Technik Informatyk. Sieci komputerowe, centrale telefoniczne, programowanie i smartfony nie będą mieć przed Wami tajemnic.

Rekrutacja on-line

Innowacje Pedagogiczne 2023/2024

Innowacje pedagogiczne, które wdrażamy w roku szkolnym 2023/2024

Czytaj więcej...

Maria Skłodowska Curie swoją karierę naukową rozpoczęła na paryskiej Sorbonie, gdzie zdobyła licencjat z fizyki i matematyki. W 1898 r. zespół badawczy (kierowany przez Henri Becquerela), w skład którego wchodziło małżeństwo Curie, odkrył dwa nieznane dotąd pierwiastki promieniotwórcze – rad i polon. W 1903 r. trójka badaczy za swoją pracę naukową została uhonorowana Nagrodą Nobla w dziedzinie fizyki. Po tragicznej śmierci męża w 1906 r. Maria Skłodowska Curie objęła po nim katedrę fizyki na Sorbonie. W 1911 r. ponownie otrzymała Nagrodę Nobla, tym razem w dziedzinie chemii, za badania nad właściwościami uprzednio odkrytych pierwiastków, m.in. za wyodrębnienie metalicznego radu. W 1912 r. była jednym ze współzałożycieli paryskiego Instytutu Radowego w Paryżu, który od jej nazwiska nosi obecnie nazwę Instytutu Curie. Z powodu prowadzonych badań nad substancjami promieniotwórczymi stan zdrowia noblistki się pogorszył i ostatecznie w lipcu 1934 r. roku Maria Skłodowska Curie umarła na białaczkę. W dowód uznania jej wielkich zasług dla nauki prochy uczonej w roku 1955 r. zostały przeniesione z rodzinnego grobowca rodziny Curie do paryskiego Panteonu

Piotr Curie odkrył zjawisko piezoelektryczne i razem ze swoją żoną Marią Skłodowską Curie stworzył podstawy nauki o promieniotwórczości. Maria i Piotr Curie w 1898 r. odkryli także pierwiastki promieniotwórcze – rad i polon. Piotr Curie zmarł wskutek tragicznego wypadku pod kołami wozu konnego na jednej z ulic Paryża.
fragment z autobiografii Marii Skłodowskiej Curie.
„Miałam okazję zbadać sporą ilość minerałów, niewiele z nich okazało się czynnych, te mianowicie, w których znajdował się uran albo tor. Aktywność tych minerałów nie miałaby w sobie nic zadziwiającego, gdyby była proporcjonalna do ilości zawartego w nich uranu lub toru. Ale tak nie było. Niektóre z tych minerałów wykazywały aktywność trzy lub cztery razy większą, aniżeli wypadało z obliczeń dla uranu. Sprawdziłam ten uderzający fakt starannie i nie mogłam wątpić, że jest prawdziwy. Zastanawiając się nad jego przyczyną, doszłam do wniosku, że można go było wyjaśnić tylko w jeden sposób, a mianowicie, że musi istnieć w tych minerałach jakaś substancja nieznana, a bardzo czynna. Mój mąż zgodził się ze mną i nalegał…”
Ciekawostka
Mimo że Maria Skłodowska Curie większość swojego życia spędziła poza granicami Polski podzielonej zaborami, czuła się zawsze mocno związana z ojczyzną. Aby dać temu wyraz, pierwiastek odkryty przez siebie i męża nazwała polonem. Polon jest metalem promieniotwórczym o srebrzystobiałej barwie, który roztacza wokół siebie niebieską aurę, będącą skutkiem oddziaływania emitowanego promieniowania alfa i powietrza. Gęstość tego pierwiastka wyrażona w jednostkach układu SI wynosi 9 400kgm3. Ze względu na dużą energię, jaką polon wydziela w krótkim czasie, stosowany jest on jako źródło zasilania w satelitach i pojazdach kosmicznych. Śladowe ilości tego metalu znajdują się w dymie papierosowym.

 

Od górnika do podróżnika.

źródło: www.steemit.com

  • Alexander von Humboldt uchodzi za jednego z najsłynniejszych przyrodników i podróżników XVIII i XIX wieku. Humboldta porównuje się często z Mikołajem Kopernikiem – zmienili sposób patrzenia na naturę i przyrodę. To ojciec nowożytnej geografii.
  • Wpływ na młodego von Humboldta miał ojciec - to on sprawił że jeszcze jako dziecko Alexander zaczął kolekcjonować i opisywać owady, rośliny, minerały i muszle, przez co otrzymał żartobliwe przezwisko „mały aptekarz”.
  • Studiował fizykę , chemię, finanse, handel, języki obce, astronomię oraz geologię. Studia geologiczne łączył z poranną pracą (asystą doświadczonego górnika) w kopalni. Z własnych środków założył szkołę górniczą. Zajęcia prowadzone były po szychcie i aż do 23 godziny. Uczono tam między innymi mineralogii, obliczeń górniczych, prawa górniczego, budowy maszyn i posługiwania się kompasem. Potrzebne podręczniki napisał sam Humboldt .
  • Jego barwne życie jest jak żywcem wyjęte z powieści przygodowej. Humboldt zapuszczał się w lasy deszczowe w dolinie Orinoko i Amazonki, wspinał na najwyższe wulkany świata, nazwano go drugim odkrywcą Kuby. W wieku 60 lat udał się na wyprawę do Rosji w góry Uralu i Ałtaju, do chińskiej Dżungarii i w rejon Morza Kaspijskiego. Lepiej czuł się w towarzystwie dzikich plemion niż pośród dworskich luksusów.
  • Stworzył izotermy, czyli linie łączące punkty o tej samej temperaturze, które do dziś są wykorzystywane na mapach pogodowych.
Czytaj więcej...

„Tylko dwie rzeczy są nieskończone: Wszechświat oraz ludzka głupota, choć nie jestem pewien co do tej pierwszej” – A. Einstein



Albert Einstein zasłynął jako autor szczególnej i ogólnej teorii względności, jednak nagrodę Nobla przyznano mu za wyjaśnienie zjawiska fotoelektrycznego.

Czytaj więcej...